Deel 1 zomervakantie 2025

Op zondag 27 juli gingen we rijden naar de Dolomieten in Italië. Dit is het eerst deel van de vakantie waar wij van zondag tot en met donderdag 31 juli zullen blijven. Wij zullen overnachten in hotel Belvedere Dolimiti in het dorpje Pieve di Cadori. Het is neutraal gelegen en niet heel toeristisch en duur. We willen gaan hiken in de buurt met Bo dus dat moet lukken hier met vele soorten routes. Uiteraard heb ik ook de bekende spots opgezocht voor we weggingen en staan die ook op de planning.

Zondag 27 juli

Om 3 uur vertrokken we vanuit Driebruggen en hadden toen alles al in de auto zitten. We hebben zaterdag alles ingepakt en opgeruimd in huis en de auto waardoor het alleen maar instappen was en de laatste dingen (opladers, koffie, koelelementen + koelbox, toilettas) meenemen was. Het verliep soepel alleen begon het zodra we in Duitsland waren al te regenen. Helaas soms heel erg hard waardoor je minder soepel kan rijden en niet alles op het wegdek kan zien. Mike begon met rijden dus heb ik mijn ogen veel dicht kunnen doen, maar slapen lukt dan niet altijd. Heel veel krijg ik mee en soms denk ik maximaal 10 minuutjes weggeweest, maar daar moet ik dan blij mee zijn. Rond 6.30 uur was het even aan mij  om te rijden. Dit ging eerst niet helemaal vanzelf en het weer vond ik dan ook soort lastig, maar dan volledige focus nodig en wat eten om dit door te komen. Ik merk dat ik veel moeite heb met concentreren en dit komt omdat mijn korte termijn geheugen is aangetast (aldus mijn psycholoog). Dit merk ik dan ook tijdens het autorijden en soms vind ik mijzelf dan wel gevaarlijk terwijl ik niets raars op de weg doe. Na twee uurtjes was Mike weer aan de beurt en ondertussen aten we ook wat in de auto. Tijdens deze wisselingen en stops kon Bo gelijk even haar behoeften buiten doen. Niet dat ze veel deed, want eten en drinken was minder dan normaal dus als er minder ingaat dan komt er ook minder uit. We hebben nog een keer bij een stop gestaan waar we lekker bij de Mc Donalds hebben gegeten waar het best wel heel druk was en voor vele mensen dit een stop was. Rond uur of 17 kwamen we aan en gelukkig was het hotel heel fijn en gastvriendelijk. Ik merkte dat ik moe was en dus zijn we snel gaan eten en een restaurant gaan opzoeken. Uiteraard staat in de kamer de foto van Cas op Mike zijn kastje en op mijn kastje staat het nachtlampje die ik van een vriendin heb gehad. Zo is hij er toch bij. Door vermoeidheid gaan slapen, maar dat duurde wel even.

Maandag 28 juli

Vanmorgen om 7.15 uur stond de wekker, echter waren we eerder wakker door Bo die wat aan het spugen was... Opgeruimd en mee naar buiten genomen en Mike al richting het ontbijt gelopen wat om half 8 open zou gaan. We waren hier niet alleen wat aangeeft dat men vroeg op pad gaat in de Dolomieten. We hebben wat gegeten en toen de spullen gepakt om richting Lago Di Sorapis te gaan. Via internet deze route gevonden om te lopen en de instructie waar we konden parkeren. Dit lukte vrij makkelijk en konden ook het begin van het pad gauw vinden (nummer 215). Op het bord bij begin stond dat Bo aan de lijn moet gehele route alleen hebben we dit na een schrikdraad (die de koeien tegen zou houden) even anders gedaan. Het was eerst prima te doen en redelijk vlak omhoog, maar na 40 minuten begon het harde klimmen zeker naar boven. Wat was dit pittig voor mij (lekker hijgen...), Mike en Bo hadden minder moeite. Mooie uitzichten en verder goede paden lieten ons naar boven gaan. Bo heeft na een uur even in de rugzak kunnen rusten bij Mike (dit ging ik niet redden..) tot ze t zat werd, maar het gaf nog meer belangstelling voor andere lopers. Veel aantrekkingskracht heeft Bo zeker hier in de omgeving en maakt niet uit waar we op dat moment waren. Eenmaal bij het meer (Lago) aangekomen was het zeker de moeite waard. Wat bijzonder mooi was dit en hier uiteraard ook wat mooie foto's gemaakt. Bij het restaurant even gedronken en broodje gegeten waarna de weg terug weer begon. Tijdens heenweg is het beginnen met regenen en dit was halverwege terugweg weer het geval.

Voeten optillen is erg belangrijk en enkels heel houden ook. Ik ben terug overmoedig geworden (dalen ging gewoon echt heel goed) en ben helaas met mijn enkel dubbelgeklapt wat nu nog te voelen is... Oja en een gaatje in mijn nieuwe wandelbroek... Dit is iets wat bij mij dan wel heel erg fout gaat. Ik ga gelijk malen in mijn hoofd en dat doe ik al tijdens het wandelen, want het is zo stil en ik moet het gesprek houden (ga ik twijfelen of het wel leuk is, of ik wel leuk ben, of hij het naar zijn zin heeft, etc.). Ik vond het stom en voelde me echt een sukkel op het moment dat dit gebeurd was aangezien ik weer iets niet kon (voeten optillen)....

Na de wandeling bij de auto in een restaurantje even wat gedronken en toen terug richting hotel. Inmiddels rond half 6 terug gekomen en gerelaxed. In de avond bij t restaurant naast hotel gegeten en wat was het lekker. Samen vlees besteld en dit gedeeld met elkaar. Hier ging het wel weer wat beter. Na het eten gaan douchen en toen kwam de klap weer. Ik merk dat ik contact mis en wil hebben, maar dat ik soms niet weet wat ik moet zeggen en doen. Dit blijft iets waar ik mee moet proberen te dealen.

Dinsdag 29 juli

Vanmorgen een wekker gezet voor half 9. Echter zorgde Bo ervoor dat Anne eerder wakker werd en gingen ze dus even vast samen naar buiten toe om dingen te voorkomen in de kamer. Toen we terugkwamen nog even op bed gekroeld met elkaar waarbij Bo op haar kleed op bed ging liggen. Lekker met elkaar relaxen en rond kwart over tien in actie komen om te gaan ontbijten beneden aangezien het om 10.00 uur zou gaan sluiten. Nog even met Bo naar haar vaste plek bij de auto gelopen en daarna hapje ontbeten in het hotel. Simpel, maar prima voor nu. Rond 10 uur naar boven en ons klaar maken om op pad te gaan. We hebben gisteren een parkeerplaats geboekt bij Lago di Baires zodat we niet teveel hoeven te wandelen na gisteren. Dit is wel een autorit van 1,5 uur maar het schijnt het helemaal waard te zijn en dat was het ook wel. Het is een mooi meer tussen de bergen waar je een route van 3,5 kilometer kan lopen waar je dan zo'n 1,5 uur mee bezig zou zijn. Het is er wel toeristisch, maar door het goed kunnen parkeren en lekker je gang gaan valt het mee. Valt op dat niet iedereen het rondje loopt en denk ook niet dat iedereen het kan aangezien je soms pittige klim had tussendoor. Bo vond het heel leuk alleen wel jammer dat ze aan de lijn moest ten opzichte van gisteren. Ze kwam vele honden tegen, maar die waren iets minder enthousiast ten opzichte van Bo. Ze heeft wel bij het water gespeeld en daar kon je een stokje in gooien (wel ondiepe deel) en ze pakte hem gewoon, super leuk! Ook heerlijk tussendoor bij de andere kant van het meer stukje cake gegeten van Annet met wat water. Na de wandeling op het terras Mike een biertje op en ik ice tea met allebei een broodje worst (had eigenlijk worst met patat besteld, maar die vrouw was beetje in de war). Hierna terug naar het hotel gereden (Anne) en de overige passagiers heerlijk gesnurkt;) Toen de rest aan het slapen was, heb ik mijn eigen muziek opgezet in de auto en dat is dus Diggy Dex. Mike vindt dit niet zo'n goed idee altijd aangezien dit wel wat opwekt qua emoties en dat was ook zo. Ik vind hem zulke mooie teksten in de liedjes hebben en dan moet ik heel veel aan Cas denken, zoals bij het liedje: 

Altijd dichtbij.

En opeens leek de morgen verder
Weg te zijn dan ooit
Dat gebeurt alleen in dromen
in films of anders nooit
Alsof de grond verdwenen is
Zo lijkt het hier te zijn
En krijgt alles van betekenis
Uiteindelijk z'n tijd
En nu zit ik hier op deze
Plek en jij bent ergens anders
Gescheiden door de ruimte maar
Niet in onze harten
Wat kan ik doen dan jou te zeggen
Ik zal hier op je wachten
Al zie ik je nu niet, toch zing ik zacht

Als je mij zoekt, zal ik je vinden
En als je verdwaalt, zoek naar de zin
Al lijkt het alsof je de
Strijd niet kan winnen
M'n hart het staat open
Je kan altijd naar binnen
Al ga je straks ooit kapot van de pijn
En is het nu niet wat het zou moeten zijn
Wat het ook is, je kan het delen met mij
Al ben je ver weg, ik ben altijd dichtbij

De straten die zijn verlaten in een
Zon die steeds feller schijnt
Deze stilte maakt de ruimte vrij om
Te kijken wie we zijn
Om weer te kijken wat we doen bij dezen
En wat er werkelijk toe doet in leven
Misschien is deze vloek een zegen en
Komt-ie ergens wel op tijd
Maar ik voel het net als jij hier vechten
Hier ergens diep vanbinnen de onzekerheid
Het ongeloof en de waarheid in het midden
Al weet ik niet wat de toekomst brengt
Weet dat ik op je wacht
In gedachten ben je hier, dus zing ik zacht

Als je mij zoekt, zal ik je vinden
En als je verdwaalt, zoek naar de zin
Al lijkt het alsof je de
Strijd niet kan winnen
M'n hart het staat open
Je kan altijd naar binnen
Al ga je straks ooit kapot van de pijn
En is het nu niet wat het zou moeten zijn
Wat het ook is, je kan het delen met mij
Al ben je ver weg, ik ben altijd dichtbij

Als je mij zoekt dan, zal ik je vinden
En als je verdwaalt, zoek naar de zin
Al lijkt het alsof je de
Strijd niet kan winnen
M'n hart het staat open
Je kan altijd naar binnen
Al ga je straks ooit kapot van de pijn
En is het nu niet wat het zou moeten zijn
Wat het ook is, je kan het delen met mij
Al ben je ver weg, ik ben altijd dichtbij

Als je mij zoekt, zal ik je vinden
En als je verdwaalt, zoek naar de zin
Al lijkt het alsof je de
Strijd niet kan winnen
M'n hart het staat open
Je kan altijd naar binnen
Al ga je straks ooit kapot van de pijn
En is het nu niet wat het zou moeten zijn
Wat het ook is, je kan het delen met mij
Al ben je ver weg, ik ben altijd dichtbij

Als je mij zoekt, dan zal ik je vinden
En als je verdwaalt, zoek naar de zin
Al lijkt het alsof je de
Strijd niet kan winnen
M'n hart het staat open
Je kan altijd naar binnen
Al ga je straks ooit kapot van de pijn
En is het nu niet wat het zou moeten zijn
Wat het ook is, je kan het delen met mij
Al ben je ver weg, ik ben altijd dichtbij

Oja het was vandaag gewoon hele dag droog! Wat ziet het er dan allemaal anders en mooi uit zeg! We zijn in de avond in het dorp wezen eten en hebben een heerlijke pizza op. Super fijn!

Woensdag 30 juli

Vanmorgen om 6.45 uur stond de wekker. We wilden namelijk vroeg vertrekken aangezien je een parkeerticket voor 12 uur hebt en die van ons van 00.00 tot 11.59 uur zou gelden. Ja kon t niet anders zou je denken? Nee we waren te laat met bestellen... Normaal alles geregeld dit jaar alleen verblijf en ideeën! Echter vertrokken we 7.20 uur vanuit t dorp en kwamen we om 8.22 uur aan bij onze parkeerplek op de parkeerplaats van de drei zinnen. Wat was het mega en wat stonden er veel mensen bij de bus te wachten toen we er langs kwamen. Een jonge man was zo slim te vragen of hij in mocht stappen en dit scheelde hem veel tijd! Wij hadden gelijk een aardige praatjesmaker in de auto zitten en Bo vond t ook wel gezellig die paar minuten. Voor we konden beginnen even onze wandelschoenen aangedaan en naar beginpunt gelopen. Wat was het uitzicht hiervan al geweldig zeg! Heel diep en immens allemaal. We hadden online via: https://www.reisjunk.nl/italie/drei-zinnen/ een super gave wandelroute gevonden, maar wisten niet of het mogelijk zou zijn dit rondje te doen ivm minder tijd dan de route via dit stuk zou zijn. Dus gewoon gaan lopen en kijken bij de eerste hut hoever we komen qua tijd. Wat was dit mooi zeg en wat vond Bo t ook weer heerlijk om te lopen! Daarnaast nog t zonnetje ook vandaag om het nog mooier te maken. We hebben de hut gehaald en toen wat gegeten. Hierna bijna dezelfde route terug gelopen aangezien we niet veel tijd meer hadden voor de gehele ronde om de drei zinnen heen.

Eenmaal terug bij de auto zijn we gereden naar Lago Di Misurina. Hier hebben we lekker pasta gegeten en wat gedronken op onze prestatie. Anne nog souvernirtjes gekocht en toen lekker op gemakje naar hotel.

Bo had waarschijnlijk verkeerd gegeten en was beetje van slag. Einde middag naar uitzichtpunt bij meer geweest en toen kwam alles eruit. Hierna ging t stukken beter. Lekker ijsje in dorp gegeten en mike biertje genuttigd. Hier gesproken over het verschil in vakantie die we nu hebben ten opzichte van de verwachtingen van vorig jaar. Ik sta daar best weleens bij stil, maar Mike minder gaf hij aan. Het is zo gelopen en daar kunnen we niets aan doen. Tuurlijk hadden we het anders gewild, maar zijn wel met drie op vakantie en niet samen. Tuurlijk zouden we dat ook redden, maar wel erg confronterend denk ik.. Rond half 8 gingen we richting restaurant naast hotel. Anne weer lekker een pizza en Mike aan de salade. Nu rustig aan doen en morgen verkassen!

Op naar deel 2 van de vakantie!